Το γοητευτικό ταξίδι της ανάγνωσης

Του Νίκου Τσούλια
Φυσικομαθηματικός, τέως πρόεδρος της ΟΛΜΕ

«Ό,τι δεν έμαθες ως Γιαννάκης δε θα το μάθεις ως Γιάννης» συνηθίζει να αναφέρει ένας καθηγητής της Εφαρμοσμένης Παιδαγωγικής, προκειμένου να τονίσει τη σημασία των πρώτων μαθησιακών βημάτων του παιδιού. Πράγματι, η κρίσιμη σχέση του νέου με τη γνώση δεν καθορίζεται στο Λύκειο με τις εισαγωγικές εξετάσεις, αλλά νωρίς, τότε που οι μαθητές ανακαλύπτουν τον κόσμο των παρατηρήσεων και των ερωτήσεων.

Σ’ αυτή την ερωτική σχέση μας με τη γνώση το παιδικό βιβλίο είναι ο τόπος για να θεμελιώσουμε τον κόσμο του στοχασμού μας και των πνευματικών μας αναζητήσεων. Αντί να βάζουμε τα παιδιά να «βυζαίνουν» την κίβδηλη τηλεοπτική πραγματικότητα, πρέπει να τα μάθουμε να αγαπούν τα βιβλία. Να τα μάθουμε να χαϊδεύουν τα βιβλία, να τα κρατάνε αγκαλιά, να τα ξεφυλλίζουν, να τα ρουφάνε. Να πηγαίνουμε τα παιδιά στα βιβλιοπωλεία για να χαζεύουν τα εξώφυλλα που πάντα σου χαμογελάνε, να διαλέγουν τους μαγικούς κόσμους της μάθησης. Να βιώνουν στιγμές πολλές και άφθονες, όπου όλη η οικογένεια θα διαβάζει, ο καθένας στη γωνιά του, όπου ο καθένας θα κάνει το δικό του πνευματικό και γοητευτικό ταξίδι της ανάγνωσης.

Πρέπει να μάθουμε στα παιδιά την τέχνη της ανάγνωσης, να τα πάμε στα ξέφωτα της αισθητικής απόλαυσης του διαβάσματος, να δέσουμε πολλούς κόμπους στα νήματα των παραμυθιών με τα νήματα της λογοτεχνίας. Να ξεφυλλίσουμε την ανάσα άλλων ανθρώπων, μακρινών και άγνωστων. Να παίξουμε το παιχνίδι της φαντασίας και της δημιουργίας, πλάθοντας τη δική μας πραγματικότητα, σκηνοθετώντας μαζί με τους ήρωες τον εαυτό μας και τα όνειρά μας...

Να καλλιεργήσουμε στα παιδιά την αγάπη στα βιβλία, τη λατρεία στη μάθηση, να κρατάνε πάντα ένα βιβλίο στο χέρι όπου και να πηγαίνουν. Γιατί μόνο έτσι θα ανοίγουν δρόμους στη ζωή τους. Γιατί μόνο ο άνθρωπος του βιβλίου είναι ανεξάρτητος άνθρωπος.

Να σκεφτούμε τα άλλα παιδιά στις χώρες της φτώχειας, στις χώρες του πολέμου, που δεν έχουν βιβλία για να διαβάσουν. Να διαβάσουμε και γι’ αυτά τα παιδιά, γιατί τα βιβλία θα μας γεμίσουν με ευαισθησίες, με συναισθήματα κατανόησης και αλληλεγγύης.

Να πάρουμε τα παιδιά από το χέρι, να πάμε στη «χώρα των θαυμάτων» και να συλλαβίσουμε μαζί με την Αλίκη μια μικρή, όμορφη αλήθεια: «Διαβάζω ό,τι μου αρέσει. Μου αρέσει ό,τι διαβάζω. Μου αρέσει ο εαυτός μου όταν διαβάζω».

Λογοτεχνία – Φιλαναγνωσία

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία (04.04.2003)