Επιθετικοί γονείς στα σχολεία

Του Δημήτριου Τσουκάλη

Γραμματέας Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Χαϊδαρίου, Αν. Αιρετός ΠΥΣΠΕ Γ΄ Αθήνας

Ένα φαινόμενο που παίρνει διαστάσεις τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση είναι οι γονείς που έρχονται στο σχολείο με επιθετική, ακόμη και πολεμική διάθεση. Αυτοί οι γονείς δεν εμπιστεύονται το σχολείο και το αμφισβητούν σε κάθε του πτυχή. Δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα (ίσως το σοβαρότερο) που δυσχεραίνουν την εκπαιδευτική διαδικασία είναι η, χωρίς σοβαρή αιτία, απαξιωτική και επιθετική συμπεριφορά μερίδας γονέων. Μέσα σε τέτοιο κλίμα η ίδια η εκπαιδευτική διαδικασία καθίσταται προβληματική.

Οι γονείς αυτοί είναι ανώτερης μόρφωσης, υπερπροστατευτικοί, έχουν απόλυτες απόψεις για την εκπαίδευση και την ανατροφή των παιδιών και απαιτούν από το σχολείο να προσαρμοστεί στις δικές τους αντιλήψεις και επιθυμίες, τις οποίες θεωρούν αδιαπραγμάτευτες.

Κάποιοι από αυτούς βρίσκονται ανελλιπώς την ώρα των διαλειμμάτων στα κάγκελα, για να φέρουν «κάτι» στο (υπέρβαρο συχνά) παιδί τους, που —όμως— «δεν τρώει τίποτα».

Όταν ψιχαλίζει, έρχονται να δουν μήπως βγήκαν τα παιδιά στην αυλή στο διάλειμμα και αρρωστήσουν.

Όταν τα παιδιά τους πηγαίνουν στο θέατρο, κουβαλούν μαζί τους κινητό (γνωρίζοντας ότι απαγορεύεται), γιατί θέλουν να ξέρουν πού βρίσκονται, «μη συμβεί κάτι».

Στην τσάντα τούς βάζουν προμήθειες που θα έφταναν να ταΐσουν τουλάχιστον δύο παιδιά για μια ολόκληρη μέρα, ενώ για να μη... ζηλεύουν τους δίνουν μαζί τους χρήματα (από πέντε μέχρι και δέκα ευρώ αυτήν την εποχή της κρίσης), «να πάρουν κάτι από το κυλικείο».

Ανησυχούν για τους βαθμούς. Για τους σημαιοφόρους. Για το ποια δασκάλα θα πάρει την τάξη του χρόνου. Για το αν θα τελειώσουν την ύλη (της δευτέρας δημοτικού). Για τις πολλές ή λίγες εργασίες που τους βάζει η δασκάλα. Και οπωσδήποτε για το μπούλινγκ. To παιδί τους είναι πάντοτε θύμα. Ποτέ θύτης. Αν όλοι λένε το αντίθετο, τότε απλά αυτό έχει στοχοποιηθεί.

Τα παιδιά αυτών των γονιών συνήθως αντιμετωπίζουν προβλήματα προσαρμογής και συνύπαρξης στο σχολικό περιβάλλον. Δυσκολεύονται να σεβαστούν τους κανόνες του σχολείου και δημιουργούν διαρκώς προβλήματα με τους συμμαθητές τους αλλά και τους εκπαιδευτικούς.

Τοξικό κλίμα

Το φαινόμενο αυτό έλαβε ανεξέλεγκτες διαστάσεις μετά την ψήφιση του νόμου που έθετε σε αργία τους εκπαιδευτικούς ακόμη και με την κατάθεση μήνυσης εναντίον τους. Δεκάδες ήταν οι περιπτώσεις εκπαιδευτικών σε ολόκληρη τη χώρα που βίωσαν έναν πραγματικό εφιάλτη, συχνά με αστήρικτες και αστείες κατηγορίες. Αυτή όμως η κατάσταση δεν ταλαιπώρησε μόνο κάποιους εκπαιδευτικούς. Δημιούργησε ένα τοξικό κλίμα στα σχολεία. Οι εκπαιδευτικοί ένιωθαν, και ακόμη νιώθουν, ότι είναι ευάλωτοι και απροστάτευτοι μπροστά σε παράλογες απαιτήσεις και επιθετικές συμπεριφορές μερίδας γονέων.

Από την πλευρά της διοίκησης ακόμη και κραυγαλέα παράλογες καταγγελίες ακολουθούσαν την τυπική διαδικασία της διερεύνησης, «δικαιώνοντας», έστω και πρόσκαιρα, αυτού του τύπου τη συμπεριφορά. Αυτή η αντιμετώπιση ενθάρρυνε περισσότερο τη γιγάντωση του φαινομένου.

Κανείς βέβαια δε θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι το σχολείο είναι ένας χώρος απαλλαγμένος από προβλήματα, όπου όλα λειτουργούν ιδανικά ή ότι και οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν ευθύνες (εξάλλου μέρος της κοινωνίας είναι κι εκείνοι), αλλά αυτή η κατάσταση ελάχιστα έχει να κάνει με πραγματικά προβλήματα.

ΕκπαίδευσηΥπερπροστασία

ΠΗΓΗ: alfavita.gr (10.04.2016)