Συνέντευξη με τον Γιόζεφ Κράους
Πρόεδρος συνδικάτου εκπαιδευτικών της Γερμανίας, διευθυντής Λυκείου, ψυχολόγος, συγγραφέας του βιβλίου «Γονείς ελικόπτερα»
— Ποιοι είναι «οι γονείς ελικόπτερα»;
— Είναι γονείς οι οποίοι σαν ιπτάμενα ραντάρ υπερίπτανται κάθε στιγμή πάνω από τα παιδιά τους και είναι έτοιμοι να επέμβουν για να τα «σώσουν». Συνήθως σηκώνουν πολλή σκόνη και η εμφάνισή τους γίνεται πάντοτε με θόρυβο. Μεταξύ αυτών των γονιών μπορεί κανείς να διακρίνει τα «ελικόπτερα διάσωσης», «τα ελικόπτερα άμεσης επέμβασης» και «τα ελικόπτερα μεταφοράς». Τους συναντάμε στα νηπιαγωγεία, στα σχολεία, στους συλλόγους και στα ιατρεία.
— Δεν υπήρχαν πάντα τέτοιοι γονείς ή είναι φαινόμενο του καιρού μας;
— Μεμονωμένες περιπτώσεις υπήρχαν και πριν. Υπάρχει όμως σημαντική αύξηση στη Δύση, όπως και στην Ασία. Πριν από μερικά χρόνια οι «γονείς ελικόπτερα» ανήκαν στην ανώτερη τάξη. Κατά τη γνώμη μου τους συναντά κανείς πια και στη μεσαία τάξη. Εκτιμώ ότι οι «γονείς ελικόπτερα», όπως και άλλες ακραίες περιπτώσεις γονιών (π.χ. εκείνοι που παραμελούν τα παιδιά τους), είναι περίπου το ένα τρίτο των γονιών. Ευτυχώς τα δύο τρίτα είναι συνεργάσιμοι, κανονικοί, φυσιολογικοί άνθρωποι.
— Σε τι οφείλεται η αύξηση του αριθμού των «γονιών ελικόπτερα»;
— Ένας λόγος είναι ότι αυξάνεται ο αριθμός των οικογενειών με ένα παιδί. Επίσης, το γεγονός ότι πολλοί πλέον γίνονται γονείς σε μεγαλύτερη ηλικία. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία γονείς είναι πολύ «προγραμματισμένοι», με λιγότερο αυθορμητισμό και μικρότερη ενσυναίσθηση. Ταυτόχρονα παρατηρείται μια όλο και μεγαλύτερη ψυχολογικοποίηση της ανατροφής των παιδιών. Αυτό οφείλεται σε μια πραγματική πλημμυρίδα της λεγόμενης βιομηχανίας συμβουλευτικής, μέσω του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου.
Μέσα σ’ όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε και τον φόβο που προκαλείται από τις έρευνες που «διαπιστώνουν» ότι οι Γερμανοί μαθητές υστερούν σε σχέση με τους συνομηλίκους τους παγκοσμίως κι ότι αν δε φοιτήσουν στο ανώτερο σχολείο ή στα πανεπιστήμια, δεν έχουν καμιά ελπίδα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.
— Ποια είναι η εξέλιξη των παιδιών αυτών των γονέων;
— Τα παιδιά αυτά, ενώ αναπτύσσουν έντονες φιλοδοξίες, από την άλλη δυσκολεύονται να αναλάβουν ευθύνες. Δυσκολεύονται στην πραγματικότητα να ενηλικιωθούν και περνάνε μια παρατεταμένη εφηβεία, δεν αποκτούν πραγματική αυτονομία από τους γονείς. Όπως καταλαβαίνετε, αυτά τα παιδιά γίνονται στη συνέχεια και προβληματικοί σύζυγοι.
— Τα σημερινά παιδιά είναι διαφορετικά από τα παιδιά των προηγούμενων γενεών;
— Η υπερπροστατευτική παιδαγωγική έχει κάνει τα παιδιά διαφορετικά. Η ακτίνα δράσης των σημερινών δεκάχρονων παιδιών από τα δύο με τρία χιλιόμετρα που ήταν παλιότερα έχει περιοριστεί στα 200 με 300 μέτρα. Πολλά παιδιά που υπερπροστατεύονται δεν τους επιτρέπεται, για παράδειγμα, να σκαρφαλώσουν σε ένα δέντρο και μεταφέρονται με το αυτοκίνητο μέχρι την πόρτα του σχολείου. Έτσι δε μαθαίνουν μόνα τους να διαχειρίζονται τους κινδύνους.
Πάνω στο ίδιο θέμα έχει ενδιαφέρον η επιστολή που έστειλε στην εφημερίδα «Stuttgarter Zeitung» ο διευθυντής του Δημοτικού σχολείου της πόλης Bad Cannstatt, διαμαρτυρόμενος για τη συμπεριφορά των γονιών του σχολείου.
Γράφει χαρακτηριστικά: «Καθημερινά πολλοί γονείς φέρνουν τα παιδιά τους με το αυτοκίνητο μέχρι την είσοδο του σχολείου, όπου παρκάρουν παράνομα παρεμποδίζοντας την ασφαλή είσοδο των μαθητών. Στη συνέχεια ξεφορτώνουν τσάντες και παιδιά και τα ακολουθούν κουβαλώντας τις τσάντες μέσα στις τάξεις, όπου και περιμένουν να βγάλουν τα μπουφάν των παιδιών και να τα κρεμάσουν στις κρεμάστρες. Με την ευκαιρία ψάχνουν και τους εκπαιδευτικούς για να ρωτήσουν διάφορα πράγματα. Η κατάσταση είναι απίστευτη και απαράδεκτη».
Το τηλεοπτικό στερέωμα, από την άλλη, τρομοκρατεί ότι παντού υπάρχουν κίνδυνοι και ότι το κακό καραδοκεί. Οι στατιστικές, βέβαια, δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Για παράδειγμα, ο αριθμός των νεκρών από τροχαία από τη δεκαετία του 1970 έχει μειωθεί κατά 80%.
— Εκτός από γονείς, υπάρχουν και παππούδες ελικόπτερα;
— Όπου συμμετέχω σε ημερίδες με θέμα τους «γονείς ελικόπτερα» έρχονται και πολλοί παππούδες. Μερικοί όντως κακομαθαίνουν τα εγγόνια τους. Υπάρχουν όμως και πολλοί οι οποίοι αντιμετωπίζουν με έντονο σκεπτικισμό την ανατροφή των σημερινών παιδιών.
— Ποιος είναι ο αντίλογος στους «γονείς ελικόπτερα»;
— Κατά την άποψή μου η ανατροφή των παιδιών είναι μια υπόθεση που έχει κάποια όρια στον προγραμματισμό. Πρέπει να βρίσκει κανείς τη χρυσή τομή μεταξύ του «καθοδηγώ» και του «αφήνω να αναπτυχθεί». Οι γονείς δεν πρέπει, από φόβο ότι θα χάσουν την αγάπη των παιδιών τους, να τα αφήνουν να κάνουν ό,τι θέλουν. Θα πρέπει να τους επιτρέψουμε να παίρνουν πρωτοβουλίες. Ακόμη κι αν αποτύχουν, θα μάθουν να διαχειρίζονται την απογοήτευση και την αποτυχία τους. Πρέπει να τα εμπιστευτούμε, γιατί έτσι θα αποκτήσουν αυτοεκτίμηση, θα γίνουν υπεύθυνα και θα εξελίσσονται με εμπιστοσύνη στον εαυτό τους.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το χιούμορ παίζει σημαντικό ρόλο στην ανατροφή των παιδιών. Το χιούμορ ακτινοβολεί ζεστασιά, δημιουργικότητα και καλοσύνη. Δίνει μια ευκαιρία να αντιμετωπίζουμε πιο ψύχραιμα τις ανεπάρκειες και τις δυσκολίες μας.
Δείτε στη συνέχεια
ΕκπαίδευσηΥπερπροστασία
ΠΗΓΗ: alfavita.gr (10.04.2016)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου