Συνέντευξη με τον Ευγένιο Τριβιζά
Συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας, καθηγητής Εγκληματολογίας στο πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ στην Αγγλία
— Γιατί βαριούνται τα παιδιά στην τάξη;
— Επειδή τα μαθήματα είναι ως επί το πλείστον κουραστικά και βαρετά. Η διαδικασία της μάθησης θα μπορούσε να γίνει πολύ πιο ελκυστική αν μπολιαζόταν με χιούμορ και φαντασία.
— Τι κάνει ο δάσκαλος όταν βλέπει ορθογραφικά λάθη;
— Σκέφτεται ότι σοβαρότερα από τα ορθογραφικά είναι τα λάθη της ζωής και από αυτά πρέπει να προφυλάξει κυρίως τους μαθητές του.
— Σε μια σχολική κασετίνα τι υλικά θα βάζατε;
— Μια γόμα που σβήνει τα δάκρυα και μια ξύστρα για ουρανοξύστες.
— Το πιο πολύτιμο δώρο για τα παιδιά;
— Ο χρόνος που τους αφιερώνουμε.
— Τι συμβαίνει όταν πεθαίνει η παιδικότητα;
— Δεν πεθαίνει. Κρύβεται ντροπιασμένη ή φοβισμένη και περιμένει τη στιγμή που θα απαλλαγούμε από την έπαρση της σοβαροφάνειας.
— Όλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας;
— «Όταν η παιδικότητα πεθαίνει, το πτώμα της το αποκαλούμε ενηλικίωση», είχε σχολιάσει κάποιος. Το τραγικό είναι ότι συχνά χάνουμε την παιδικότητά μας χωρίς να αποκτήσουμε ωριμότητα. Ευτυχώς ποτέ δεν είναι αργά να απαλλαγούμε από τις παρωπίδες τις σοβαροφάνειας και να ξαναγίνουμε παιδιά. Να ξαναβρούμε δηλαδή τη φρεσκάδα της ματιάς, την πίστη ότι πάντα υπάρχει ελπίδα, ότι μπορούμε να νικήσουμε τους δράκους που μας απειλούν και τους γίγαντες που μας δυναστεύουν. Κι αυτό επειδή οι αναμνήσεις, τα σκιρτήματα, τα πρωτόγνωρα συναισθήματα της παιδικής μας ηλικίας δεν είναι πουκάμισο φιδιού το οποίο αποβάλλουμε όταν ενηλικιωνόμαστε, αλλά ένας θησαυρός που μας συνοδεύει σε όλη μας τη ζωή. Μπορεί τον θησαυρό να τον έχουμε παραμελήσει, αγνοήσει ή λησμονήσει, αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν εξακολουθεί να υπάρχει και να περιμένει τη στιγμή που θα τον ξαναβρούμε.
ΓονείςΕκπαίδευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου