10 Ιουλ 2015

Τα παιδιά αποδέκτες του άγχους της κρίσης

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, εκτός από τις αντικειμενικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στη ζωή τους (μείωση του οικογενειακού εισοδήματος, ενδεχόμενη αλλαγή περιβάλλοντος, μετανάστευση κ.ο.κ.), τα παιδιά έχουν υπάρξει και αποδέκτες του άγχους, της ανασφάλειας και του φόβου των οικογενειών τους, αλλά και συνολικά της κοινωνίας. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι ψυχολογικές επιπτώσεις δεν είναι αμελητέες και μπορούν να εκδηλωθούν με ποικίλους τρόπους, όπως διατροφικές διαταραχές ή μαθησιακές δυσκολίες.

Τον Ιούνιο του 2015 ο κ. Γιώργος Μόσχος, Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού, παρενέβη για το θέμα στον ιστότοπο Ταλκ με τις παρακάτω συμβουλές:

1 Πρώτα απ’ όλα θα πρότεινα να αποφεύγουμε να τους μεταφέρουμε λογικές θυμού και μίσους-επιθετικότητας για κάποιους που φαίνεται ότι «φταίνε» για τη σημερινή κρίση. Αρκετά έχουν χορτάσει να ακούνε κατηγόριες από την κοινωνία των ενηλίκων.

2 Δεύτερο, επειδή η ανασφάλεια είναι κακός σύμβουλος (όλων μας) είναι σπουδαίο να τους επιβεβαιώσουμε την ασφάλεια της σχέσης μας και των συναισθημάτων μας, που είναι ο καλύτερος πλοηγός στις δύσκολες φουρτούνες, όποτε και αν ξεσπάνε.

3 Τρίτο, θα έλεγα να αποφεύγουμε να κάνουμε μπροστά τους διαλόγους πανικού για το χρήμα και την οικονομική κατάσταση. Αντίθετα, χρειάζεται να περάσουμε στα παιδιά, περισσότερο από ποτέ, το μήνυμα ότι δε θα μας κάνει το χρήμα ευτυχισμένους αλλά η αίσθηση ότι ανήκουμε σε ομάδες και κοινότητες που μοιράζονται κοινά και όμορφα ιδανικά και νοιάξιμο για τον άλλο.

4 Και τέταρτο, προτείνω κάθε φορά που η κοινωνία μπαίνει σε συλλογική παράκρουση να μην αφήνουμε την τηλεόραση να πλημμυρίζει τα σπίτια μας με τοξικότητα.

Ας περπατήσουμε μαζί με τα παιδιά στη φύση, ας παίξουμε, ας ακούσουμε τους ήχους, ας θαυμάσουμε τα χρώματα, ας σκαρφαλώσουμε ανηφόρες μαζί τους και ας τους υποσχεθούμε ότι η ύπαρξή μας θα αντέξει και θα ανθίζει σε κάθε καθεστώς, αρκεί να ποτίζεται τακτικά από την απόλαυση της ενεργητικής, δημιουργικής, αγωνιστικής και αλληλεπιδραστικής πραγμάτωσης της ανθρώπινής μας μοναδικότητας.

Ας χαιρόμαστε που υπάρχουμε, που είμαστε μαζί, που δεν τα παρατάμε στα δύσκολα και που, σε κάθε περίπτωση, είμαστε εμείς που ορίζουμε το νόημα και το περιεχόμενο της ζωής μας.



Διαπαιδαγώγηση

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Διαβάστηκαν περισσότερο την τελευταία εβδομάδα: