Την ίδια στιγμή όμως η μαθηματικοφοβία αποτελεί ένα ευρέως διαδεδομένο φαινόμενο. Το άγχος, ο φόβος και η ανασφάλεια που αισθάνονται τα παιδιά για τα μαθηματικά προξενείται πολύ συχνά από τις αρνητικές εμπειρίες τους στο μάθημα των μαθηματικών και επηρεάζει άμεσα την επίδοσή τους, μειώνοντάς τη στο ελάχιστο.
Το φαινόμενο, όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί επιστήμονες, οφείλεται κατά κύριο λόγο στους εκπαιδευτικούς, στον τρόπο που διδάσκεται το μάθημα, στα «άχαρα» βιβλία των μαθηματικών αλλά και στο οικογενειακό περιβάλλον. Όπως λένε οι εκπαιδευτικοί, όταν τα παιδιά «μάθουν» από μικρά, δηλαδή από το δημοτικό σχολείο, να φοβούνται τα μαθηματικά, το πιθανότερο είναι ότι δε θα πάψουν ποτέ να τα φοβούνται, θα έχουν χαμηλές επιδόσεις και πάντα θα νιώθουν δέος μπροστά σε ένα πρόβλημα, κάτι που θα έχει συνέπειες και στο επαγγελματικό τους μέλλον.
Στην προσέγγιση του μαθήματος λειτουργούν αρνητικά τρεις παράγοντες:
1 Η μαθηματική γλώσσα απέχει πολύ από τη φυσική καθημερινή γλώσσα. Η ειδική ορολογία των μαθηματικών και τα αφηρημένα σύμβολα δυσκολεύουν τους μαθητές να κατακτήσουν τις διάφορες έννοιες.
2 H ιδιαίτερη φύση του μαθήματος, με την αλυσιδωτή σειρά των εννοιών και την πυραμιδωτή-παραγωγική ανάπτυξή τους, προξενεί ένταση στα παιδιά και δυσχεραίνει τη μαθησιακή διαδικασία σε περίπτωση δημιουργίας κενών.
3 Εδώ και χιλιάδες χρόνια έχει καλλιεργηθεί φόβος για τα μαθηματικά και έχει εδραιωθεί η πεποίθηση ότι αποτελούν κτήμα των λίγων και εκλεκτών.
Οι μαθηματικοί, ωστόσο, πιστεύουν ότι το πρόβλημα προέρχεται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό από τον τρόπο που διδάσκονται τα μαθηματικά, από την προβληματική διδασκαλία και συμπεριφορά των διδασκόντων. Η αποτελεσματική διδασκαλία δεν πρέπει να στηρίζεται στην απομνημόνευση και στην αποστήθιση αλλά στην κατανόηση μέσω της ενεργητικής συμμετοχής και στη διαδικασία ανακάλυψης και κατασκευής της μαθηματικής γνώσης. Ακόμη και η διαδικασία αξιολόγησης των παιδιών, η ασκησιομανία και η βαθμοθηρία λειτουργούν επιβαρυντικά.
Τι πρέπει να προσέχουν οι εκπαιδευτικοί
1 Να μη μαλώνουν τους μικρούς μαθητές όταν κάνουν λάθη στις ασκήσεις ή όταν δεν καταλαβαίνουν κάτι, αλλά να προσπαθούν να τους πείσουν, με ήρεμο τρόπο, να ξανασκεφτούν καλύτερα το πρόβλημα.
2 Να τους τονίζουν ότι ακόμη και οι μεγάλοι μαθηματικοί έκαναν λάθη, αλλά από αυτά τα λάθη μάθαιναν και γίνονταν καλύτεροι.
3 Να επιβραβεύουν κάθε προσπάθεια, ακόμη και όταν δεν είναι επιτυχημένη, και να χρησιμοποιούν τεχνικές για να ενδιαφέρονται για το μάθημα και να συνεχίζουν τις προσπάθειες.
4 Να τους δίνουν αρχικά εύκολες ασκήσεις, ώστε να τονώνεται η αυτοπεποίθησή τους.
5 Να δίνουν στα παιδιά επαρκή χρόνο για να κάνουν τις εργασίες και να μην τα πιέζουν.
6 Να δημιουργούν ομάδες μαθητών που θα εργάζονται πάνω σε μαθηματικά προβλήματα.
7 Να χρησιμοποιούν εκπαιδευτικό υλικό για τη μετάβαση από το συγκεκριμένο στο αφηρημένο.
8 Να ενθαρρύνουν τους μαθητές να προσεγγίζουν το πρόβλημα με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.
9 Να ωθούν τα παιδιά που έχουν δυσκολία να ξαναδιατυπώνουν ένα πρόβλημα με τα δικά τους λόγια, προκειμένου να εντοπιστούν πιθανές παρανοήσεις.
1
0 Να χρησιμοποιούν «μαθηματικά παιχνίδια», ώστε να κάνουν το μάθημα ευχάριστο και ελκυστικό. Αυτό είναι απαραίτητο ιδίως στα παιδιά του Δημοτικού.
Σχολικά μαθήματα
ΠΗΓΗ: Έθνος (20.10.2012) / Νικολίτσα Τρίγκα
